VERBAS DE ESPRANZA PRA ROSALÍA
Non convén
chorar máis,
ela choróu por todos e pra sempre.
Luís
Pimentel
Olla, Rosalía,
iste novo abrente de espranza.
Acabóuse o pranto xa pra sempre,
endexamáis voltaremos hastras bagóas
porque é tempo de se erguer.
Dende Padrón a Trasalba
baixa polo tempo
un río de arelanzas:
Otero, Piñeiro, Carballo, Celestino,
GarcíaSabell, Tovar, Celso Emilio, Novoneyra...
Inzadas
voces
outas que se chegan
deica a cinza quente que sementaras
na terra longa
da nosa Galicia sulagada.
Eiquí estamos ergueitos
ó pé da túa lembranza
ollando o trunfo que se albisca
sobor das torres de Compostela Santa.
Iste é o froito da túa sementeira, Rosalía.
Ista é a Galicia da espranza.
CARLOS CASARES MOUMÑO
Fonte: GRIAL
Ningún comentario:
Publicar un comentario