... do capitalismo.
Fotocomposición: feita a partir dun fórceps, que afasta e deshumaniza a unha sociedade consumista, cada vez máis precisada da caridade para subsistir.
29 de nov. de 2014
Outono de flores descuberto XII
Amor: arrástrame
pola misericordia,
bícame lene.
Derretamos nos ollos
o desexo inflamado.
Fotografía: Manuela
27 de nov. de 2014
Metáfora...
... dunha utopía?
Jorge Mario Bergoglio, escolleu para o seu papado o nome de Francisco.
Autor da imaxe: descoñecido.
Jorge Mario Bergoglio, escolleu para o seu papado o nome de Francisco.
Autor da imaxe: descoñecido.
25 de nov. de 2014
Ángel Campos Pámpano
Ángel Campos Pámpano (1957-2008), poeta, traductor, lusista, activista cultural extremeño.
A Ángel Campos Pámpano
Existen
Homeros y Odiseas que permanecen perennes
en
la latitud de los encuentros.
Los
caminos se repiten con la misma intensidad.
Los
días son borrones en calendarios sin fecha,
y
los deseos, se posicionan, brotan
como
flores de invernadero.
Solo,
en la sequedad de la llanura, habitas.
Creces
de los encuentros furtivos
con
los sueños y la madera,
proyectas
tu sombra en la dehesa, solo.
Germinan
los pensamientos detenidos, heredados.
Te
depositas abriendo renglones en la piedra,
como
huella de creativas espirales.
Hermano
del aire: sumergido
en
ciudades blancas, cultura y verso.
Jola:
surco para la semilla.
Todos
los lugares son un refugio con impronta,
con
raíces en el viento de las palabras,
en
la soledad de la tierra,
en
la nieve derretida a cada paso.
Metáfora...
... para a igualdade.
Sereo: obra de Francisco Leiro.
Ubicada na Porta do Sol de Vigo.
Fotografía: Suso Díaz
Sereo: obra de Francisco Leiro.
Ubicada na Porta do Sol de Vigo.
Fotografía: Suso Díaz
24 de nov. de 2014
Outono de flores descuberto XI
Bela utopía.
Sentirse bolboreta
tódolos días.
Ilustración: Wikimol.
A imaxe ilustra o "Efecto bolboreta" ou "Teoría do caos" de Edward Lorenz. O nome foi sacado do proverbio chinés: "o movemento das ás dunha bolboreta pódense sentir ao outro lado do mundo".
21 de nov. de 2014
19 de nov. de 2014
Outono de flores descuberto X
Ollar no espello.
Ver a necesidade
de posuírte.
Detida a memoria,
o tempo non existe.
Fotografía de Hans Breder
17 de nov. de 2014
15 de nov. de 2014
Outono de flores descuberto VIII
Polas quenllas do baleiro...
A comida rápida.
Os desexos hipotecados.
As amizades virtuales.
As horas mortas.
O ar que abafa.
Os ollares perdidos.
As obrigas perennes.
Os polvos que non botamos.
As grazas esquecidas.
A envexa como deporte.
O lume sen lareira.
As viaxes á desmemoria.
O sexo arrefecido.
Os feitos irreales.
O pan sen mofo.
As compañías mercadas.
Os soños desnaturalizados.
O amor enlatado.
As ganas que che teño.
Procurarse é non atoparse.
Todo atado e ben enlatado.
O baleiro, é un Estado.
U-lo a vida?
Fotografía de Chico Gomes
12 de nov. de 2014
11 de nov. de 2014
Outono de flores descuberto VI
Vivir na vertixe do precipicio
e non atopar ás
para voar.
Sentir cada latexo
coma un comezo,
un final desexado.
Abrir os ollos,
é ver sempre
a mesma imaxe.
Procurarte no abismo,
sen ás,
alimentando desalentos.
Fotografía de Filipe Correia
10 de nov. de 2014
Outono de flores descuberto V
Rematan os pasos.
Os camiños comezan
cun novo horizonte:
nace de ti,
nace contigo.
Pensándote.
Fotografía: Mário Pereira
8 de nov. de 2014
Outono de flores descuberto IV
Polas quenllas de Madrid
Nada máis deshabitado
ca moreas de xente
camiñando a ningures
á procura de si mesmo.
Arrastrándose por un dourado
esclavista, nun mundo
de sensacións baleiras,
almas sen alma,
entregadas ao vacío.
1 de nov. de 2014
No 18 cumpreanos da nosa Sofía
Hoxe, a nosa Sofía fai 18 anos. Comezo de todo, e fin dunha etapa de vencellos inmutables, perennes, diría eternos.
Agora xa voa soa, tentando construír un principio no que sostentar un futuro sempre difuso.
Pescudo na memoria, e abrolla coa forza das galaxias ese primeiro instante no que nos vimos. De súpeto todo se encheo con eses ollos azúis que esculcaban o mundo que acababas de estrear, ese ollar que asolaga todo o que non se borrara ata o fin dos tempos. Todo ficou retido na memoria ese intre, e todos o momentos vividos, sentidos, e sufridos nestes anos, son os alicerces nos que nos sustentamos.
Cada paso é unha aventura, cada verba un compromiso, tan só o sentimento verdadeiro, o amor perdura no tempo.
Moitos parabéns!!!
Agora xa voa soa, tentando construír un principio no que sostentar un futuro sempre difuso.
Pescudo na memoria, e abrolla coa forza das galaxias ese primeiro instante no que nos vimos. De súpeto todo se encheo con eses ollos azúis que esculcaban o mundo que acababas de estrear, ese ollar que asolaga todo o que non se borrara ata o fin dos tempos. Todo ficou retido na memoria ese intre, e todos o momentos vividos, sentidos, e sufridos nestes anos, son os alicerces nos que nos sustentamos.
Cada paso é unha aventura, cada verba un compromiso, tan só o sentimento verdadeiro, o amor perdura no tempo.
Moitos parabéns!!!
SOFÍA
En cada soño, Sofía.
En cada verba, Sofía.
En cada agarimo, Sofía.
En cada bágoa, Sofía.
En cada verso, Sofía.
Tódolos vértices conflúen en ti,
alma coa que alento no tránsito das horas,
no vogar mainiño dos instantes fuxidíos.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)