Neste días, mándame miña nai estas fotografías do “Carballo do Santo”, agora que aínda está espido, e do “Corete do Santo”, así lle chamamos nós ao palco da música que fixemos a comezos dos anos 80, por riba dun carballo centenario que temos ao pé da nosa Capela de San Pedro en Ludeiros.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizTdL1rRksVihDYWGfikX7Gp8OtTCrJ_WI4qdxX7LplFlXVBGZOvzlAbMya5yu2l54-hTeesVm8f7-ub9t5JGgywRv_C6EXdwCFEXlxeMmTMn6bgOQsmmqN2BgUiLNAcrlJAvNDWrdoyg/s400/Carballo+e+Corete+do+Santo+de+Ludeiros+03.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMUWEU2Hap88_XyR0DilXyWxRZLRjkl9RlFvsyvwnOHJYnu2S-gi6qxDH9MGkYZpScg_TqSSYj3eqtNQXhjNtyG46rERhZFZy2r17HkfEHAjXaB4Gkgye4IKqPfEy0MAr6w2gAhXq_vzU/s400/Carballo+e+Corete+do+Santo+de+Ludeiros+01.jpg)
Co tempo foi perdendo esa primeira función, para converterse nun lugar de encontro, nunha atalaia para ollar a nosa Serra de Santa Eufemia, O Quinxo, tamén os Montaña de Entrimo e parte da Serra de Soajo en Portugal. Nun lugar onde atopar a paz do entorno, a memoria do cativo que alí medrou, a simple necesidade de sentarse e non pensar en nada, deixándose abrazar polo vento, polo canto dos paxaros, polo son das follas das árbores que aínda medran nese lugar máxico para min.