PALABRAS NA
TARDE PRA ROSALÍA
Si eu agora puidera
decir: Galicia
ceibe, pronunciar
o teu nome, Rosalía,
estendelo sobre o pranto
e poñer cada sílaba
dos leus versos, eiqui
mesmo, riba
dunha mesa (testimuña
do que sofrimos aínda).
Si contigo viñera
a voz antiga
dos xograres Torneol,
Martín da Limia,
Códax, Mendiño,
si despóis espida
soara a voz do pobo
con forza... Ai!, sería
impronunciable escoitar
as radices vivas
da terra, a voz
da nosa Galicia.
Si eu agora puidera
pronunciar sílaba
por sílaba, letra
por letra, a doorida
palabra, o teu
nome, Rosalía,
e si de súpeto viñera
unha lene brisa
de
libertade, xermolara
nos sucos, abrira
as portas da esperanza...
¡Qué ledicia
sentirnos entón pobo,
cantar antre a limpa
mañá renacente, tí
e máis eu, todos
os que aínda
agardamos ser
ceibes sobre os sucos
da terra redimida!
ARCADIO
LÓPEZ-CASANOVA
Fonte: GRIAL
Ningún comentario:
Publicar un comentario