Hoxe é o aniversario de miña avoa materna. Son 89 anos de amor aos seus, de entrega e sacrificios inigualables, de silencios e sufrimentos, de presencia e memoria. Estes versos son para ela, que me criou, que dalgún xeito moldeou o que son. Sempre está presente, moito máis nestes momentos delicados de saúde.
A avoa Pepa da Celedonia
O tempo é unha composición sonora
que enche os ouvidos de silencios
que foxen ao entendemento.
As palabras na tona dos dedos,
acariñando os baleiros,
fican para sempre na memoria da pel.
Todo se repite
e nada é o mesmo.
Os días vanse polo horizonte
dos calendarios sen data,
só fica a memoria do cativo
que se erguía ledo
co canto das vacas
e o ollar perdido
nun mundo de ilusións
que se foron queimando
na lareira da vida;
agás, a memoria dos latexos
no teu colo morno de sorrisos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario